Odyseja (gr. Ὀδύσσεια Odysseia) – epos grecki, przypisywany Homerowi, oparty na antycznej ustnej tradycji epickiej, a w formie pisanej istniejący przypuszczalnie od VIII wieku p.n.e.

Odyseja była przez Homera śpiewana wierszem, tzw. heksametrem. Składa się z 24 ksiąg (pieśni), nie jest to jednak podział oryginalny, został wprowadzony w epoce hellenistycznej przez gramatyków aleksandryjskich. Pierwsze cztery pieśni (notabene uważane za osobny, słabszy utwór, dołączony przez Homera do oryginalnej epopei) są poświęcone wędrówce Telemacha, syna Odyseusza. Dalsze pieśni to dzieje powrotu Odyseusza.

W połowie III w. p.n.e. poemat został przetłumaczony na łacinę przez Lucjusza Liwiusza Andronika. Tłumacz przy przekładaniu użył oryginalnego metrum italskiego – wiersza saturnijskiego. Był to pierwszy przekład w literaturze europejskiej.

Odyseja zaczyna się po 10 latach wojny trojańskiej. Odyseusz ciągle nie wrócił do domu z wojny. Jego syn Telemach ma 10 lat i dzieli dom z jego matką Penelopą i 108 młodymi ludźmi, których celem jest poślubienie Penelopy.

Opiekunka Odyseusza, Atena rozmawia o jego przeznaczeniu z królem bogów Zeusem w momencie, gdy jego wroga, Posejdona nie ma na Olimpie. Po tym Atena w przebraniu nawiązuje kontakt i przekonuje Telemacha, aby poszukał nowych wieści o swym ojcu. On ofiarowuje bogini gościnność i razem obserwują zalotników, podczas gdy bard przygotowuje dla nich pieśń.

Tej nocy Atena przebrana za Telemacha znajduje załogę i statek dla prawdziwego Telemacha. Następnego poranka Telemach zwołuje ludzi Itaki, aby uzgodnić co zrobić z zalotnikami Penelopy. Razem z Ateną (tym razem przebraną za jego przyjaciela) wyruszają do posiadłości Nestora, znanego greckiego wojownika, który mieszka w Pylos. Będąc tam Telemach jedzie z Pizystratem (synem Nestora) do Sparty, gdzie znajduje Helenę i Menelaosa. Mówią mu, że wrócili z długiej podróży do Egiptu. Po drodze spotkali starego boga mórz Proteusza, który powiedział mu, że Odyseusz był zakładnikiem Kalipso.

Czytaj Odyseję