Łącznik zdaniowy: <łc. copula propositionis>. W logice tradycyjnej – słowo „jest” łączące w trybie twierdzącym lub przeczącym podmiot z orzecznikiem w zdaniu. Łącznik zdaniowy może wyrażać:

a) Przynależność indywiduum do zbioru, np. „Sokrates jest Grekiem”.

b) Tożsamość dwóch przedmiotów, np. „2 + 2 jest 4”, gdzie „jest” znaczy tyle, co „=”.

c) Podrzędność zakresu podmiotu względem zakresu orzecznika, np. „Słoń jest ssakiem”, gdzie „słoń” traktuje się jako nazwę gatunku.

„Jest” oprócz funkcji łącznika zdaniowego może mieć znaczenie egzystencjalne, tzn. stwierdzać istnienie podmiotu, np. „Myślę, więc jestem” (w sensie: istnieję).